Groet'n van...

Vlinders

Er komen op de pioniersplek gesprekken op gang onder mensen die toevallig bij elkaar aanschuiven. Onbekenden die met koffie als toverdrank voor de tong verbinding maken. “Ik ben al wat jaartjes vrijgezel en zoek best een vriendin,” vertelt de jongeman aan tafel. “Ben je dan ook lid van Tinder?” vraag ik oprecht geïnteresseerd, ook niet precies wetend hoe dat werkt. Hij antwoord bevestigend en dat dit tot nu toe weinig positiefs uithaalde. 

Zijn buurman verstelt zijn gehoorapparaat en zet zijn stok nog eens recht en zegt: “Ik heb nog nooit de liefde gezocht, de liefde vond altijd mij.” Hij vertelt hoe hij zijn eigen leven leidde en hoe het hem overkwam. Zijn veel jongere buurman luistert aandachtig. 

 

Een paar dagen later word mij door een andere frequente bezoeker van de pioniersplek een boek geadviseerd: “Theater voor engelen, het leven als religieus experiment”. In zijn boek vraagt de schrijver zich onder andere af wat nu echt het verschil is tussen een gelovige en een ongelovige. Hij noemt een alternatief voor de zin “In het begin was het Woord”. Hij probeert: “In het begin was er het aangesproken worden.” Onderdeel van zijn experiment is om het geloof op te vatten als het vermogen om de werkelijkheid waar te nemen als een aangesproken worden: een poging tot luisteren, leren begrijpen en antwoord geven. 

 

Het aangesproken worden is iets wat je overkomt en als dat gebeurt, dan mag je daarnaar luisteren. Dat wat je aanhoort, met open oren en armen ontvangen, in vertrouwen dat het goed is.

Aangesproken worden: is dat wat er ontstaat als je liefde voelt voor een ander, als er een vonk overslaat en er chemie ontstaat in de lege ruimte tussen twee mensen? En als jij gelooft dat God liefde is, zijn de vlinders in je buik dan niet het aangesproken worden door het Goddelijke?  

 

Wees lief voor elkaar!